Bir daha, bir çocuk, bir bedizin karşısında kızmasın!

"Dil çalışmalarına ne zaman başladın" diye sorduklarında "10'lu yaşlarımdan beri" diyor, "nasıl" dédiklerinde de "bilmiyorum" diye géçiştiriyordum. Ne olmuştu da, dile eğilmiş, özleştirme çalışmalarına yönelmiştim; ara sıra düşünüyor, bir türlü çıkaramıyordum. Soñunda bugün bilinçaltımdaki gizli ayrıntıyı buldum:

10'lu yaşlarımda soğuk değdiği için aşırı öksürüyordum. Babam, hastaneye götürdü. Bekleme odasında otururken, duvarda asılı çerçeve ilgimi çekti. Karşısına géçip incelemeye başladım. İç organlarını gösteren bu sıradışı resim beni büyülese de, organlar üzerine yazılanları añlamamıştım. Bu duruma kızıp; "Bizim de içimizde bunlardan var, niye yabancıların adlarını yazmışlar?" sorusunu kendime sordum. İşte! Başlangıç bu. Bir daha, bir çocuk, bir bedizin karşısında kızmasın.