kümes / kütüphâne, doğal sözcük oluşumu...

Geçenlerde küçük kardaşımın, öğretileriyle[1] ilgileniyordum.
İlkokul birinci sınıf olduğundan, betiklerinde[2] bir takım bedizler[3] vardı. Bu bedizlerin eşleştirilmesi isteniyordu. Çeşitli turguç[4] bedizleri ile yer/barınak bedizleri verilmişti.

Oradan "tavuk" bedizini seçip, "bu nerede yaşar?" diye sordum. Ellerini "kümes" bediziniñ üzerine getirip adını söylemeye çalıştılar ancak beton yığınlarınıñ içinde kalmaktan kümes nedir bilmiyorlardı. Eñ ufağı (okula gitmeyen) "kuş evi" diye bağırdı. Döndüm, kardaşıma baktım, alnıñdan öptüm.

Bu olaydan yakşalık 1,5 öy[5] soñra oturma odasında okula giden kardaşıma, "kardaşın nerede? diye soru yöneltim. Bana "betik odada" diye yanıt verdi. Onlara "kitap" yerine "betik" demelerini öğretmiştim ama "kütüphane" için karşılık söylememiştim.

-Bunu sana kim söyledi?" diye sordum;
-Kimse söylemedi"
-Peki "betik oda" ne demek ?
-Yâni şey... Büssürü betik olan oda...

Konuşmanıñ ardından, bu kardaşımıñ da alnına öpücük kondurdum. Bu davranışları beni gururlandırmadı desem yalan olur.

İşte "doğal oluşum" diye ben buna derim. Çocuk ağzından çıkan sözler, doğal oluşumdur.

kümes > kuş evi / kuştay, kuşluk
kütüphâne > betik odası / betik evi / betiktey, betiklik

Hiç yorum yok: